Fris
uit Nederland, zonder dat ik goed Duits sprak, gaf ik een workshop in
Duitsland. Ik ben gewend dat Workshops levendig verlopen. Geef je in Nederland
de deelnemers een stapel geeltjes, dan beginnen ze vlijtig te schrijven, te discussiëren
en te plakken. Degene die de Workshop geeft is meestal meer deel van de
workshop.
Daar stond ik, vertelde de doelen van de Workshop en verwachtte de interactieve sfeer die ik gewend was. Vooraf was ik vooral bang dat mijn, toen nog, gebrekkige Duits een struikelblok zou kunnen zijn tijdens de workshop. De taal bleek niet de grootste uitdaging, maar de sfeer. Ik leek wel een juf die voor een klas stond. De uitdaging was niet de discussie te begeleiden, maar de discussie überhaupt op gang te brengen.
Hoe dichtbij Duitsland ook is, de manier van omgang binnen een bedrijf is echt anders. In Nederland is er amper terughoudendheid om tegen het hoger management te spreken. In Duitsland is de afstand groot en wordt ook niet alles gezegd. Verhoudingen tussen management en "voetvolk" worden op verschillende manieren duidelijk.
Parkeren bijvoorbeeld. In Nederland kun je je niet voorstellen dat er speciale parkeerplekken zijn voor het management (en niet alleen het hoger management)? In Duitsland wel. Een ander voorbeeld, er zijn bedrijven, daar mag alleen de Raad van bestuur met een groene pen schrijven. Zo wordt direkt zichtbaar hoe belangrijk het commentaar is.
Werk je in ploegendienst, dan wordt er in Nederland gestempeld als je komt en als je gaat. In Duitsland stempelen vaak alle medewerkers; mensen in ploegendienst, maar ook iedereen die op kantoor werk. Uitgesloten het (hoger) management, die natuurlijk niet. Bij het komen, de pauzes en het gaan wordt er gestempeld. Zo wordt precies bijgehouden hoe lang de medewerker op kantoor aanwezig is. Wat hij daar gedaan heeft is onbekend. Het is bijna cool om te zeggen dat je heel veel overuren hebt, want dan heb je het zwaar en ben je belangrijk. Heb je meer uren gewerkt dan in het contract, dan mag je die op een andere dag opnemen. In veel bedrijven krijg je ze uitbetaald als je ze niet opneemt.
Daar stond ik, vertelde de doelen van de Workshop en verwachtte de interactieve sfeer die ik gewend was. Vooraf was ik vooral bang dat mijn, toen nog, gebrekkige Duits een struikelblok zou kunnen zijn tijdens de workshop. De taal bleek niet de grootste uitdaging, maar de sfeer. Ik leek wel een juf die voor een klas stond. De uitdaging was niet de discussie te begeleiden, maar de discussie überhaupt op gang te brengen.
Hoe dichtbij Duitsland ook is, de manier van omgang binnen een bedrijf is echt anders. In Nederland is er amper terughoudendheid om tegen het hoger management te spreken. In Duitsland is de afstand groot en wordt ook niet alles gezegd. Verhoudingen tussen management en "voetvolk" worden op verschillende manieren duidelijk.
Parkeren bijvoorbeeld. In Nederland kun je je niet voorstellen dat er speciale parkeerplekken zijn voor het management (en niet alleen het hoger management)? In Duitsland wel. Een ander voorbeeld, er zijn bedrijven, daar mag alleen de Raad van bestuur met een groene pen schrijven. Zo wordt direkt zichtbaar hoe belangrijk het commentaar is.
Werk je in ploegendienst, dan wordt er in Nederland gestempeld als je komt en als je gaat. In Duitsland stempelen vaak alle medewerkers; mensen in ploegendienst, maar ook iedereen die op kantoor werk. Uitgesloten het (hoger) management, die natuurlijk niet. Bij het komen, de pauzes en het gaan wordt er gestempeld. Zo wordt precies bijgehouden hoe lang de medewerker op kantoor aanwezig is. Wat hij daar gedaan heeft is onbekend. Het is bijna cool om te zeggen dat je heel veel overuren hebt, want dan heb je het zwaar en ben je belangrijk. Heb je meer uren gewerkt dan in het contract, dan mag je die op een andere dag opnemen. In veel bedrijven krijg je ze uitbetaald als je ze niet opneemt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten